długi I
trwający znaczny czas, długotrwały
Wiedział, że niecierpliwa młodzież teraźniejsza, Że ją nudzi rzecz długa, choć najwymowniejsza (I). Że potem ona, żyjąc w stolicy czas długi, Wyrządziła nieźmierne Sędziemu usługi (II) Telimena, znudzona zbyt długimi swary, Chciała wyjść na dziedziniec, lecz szukała pary (II) W mieszkaniu plebana Trwa rada długa, tłumna, strasznie zamieszana (VI) W końcu wszyscy przez długą zaścianku ulicę Puścili się w cwał, krzycząc: ʺHajże na Soplice!ʺ (VII) więc za Woźnym biega, Aż go po długich śledztwach za piecem dostrzega (VIII).
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Czas